1979

“Carlo Berté is dat een uitverkoren positie, vooral omdat Waldberg heel goed het surreel-symbolische gehalte van dit overigens toch zo typisch Iialiaanse, beter gezegd Mediterranee werk heeft herkend, met de Villes invisibles van Italo Calvino, met Stendhal en diens La Chertreuse de Parme en vooral de wereld van Jonathan Swift als internationale inspiratienbron maar dan omgezet in een niet meer litterair te noemen vormtaal, waarin vooral ook de technieken en materialen meespelen, de kunstenaar de jacht naar het sublieme en ook het eshetische niet schuwt.”.